divan 5


Hǝr sübhdǝm ki, kuyi-sǝnǝmdǝn sǝba gǝlür,
Qǝmgin könül mǝqaminǝ yüz min sǝfa gǝlür.

Şadü fǝrǝh bulub, dili-canım zǝbanimǝ,
Əhlǝn vǝ xeyr mǝqǝdǝmü sǝd mǝrhǝba gǝlür.

Bir busǝsinǝ canü dil istǝr bǝha sǝnǝm,
Gǝrçi birinǝ yüz dilü canım bǝha gǝlür.

Mǝnidǝ gǝrçi aşiqü mǝşuq bir durur,
Mǝndǝn dua gedǝr, nişǝ sǝndǝn cǝfa gǝlür.

Bağışlagil Xǝtai günahın, ǝya pǝri!
Bǝxş edǝ şah neçǝ ki, quldan xǝta gǝlür.
Mahimi gördüm ki, yüzindǝn niqab almış gedǝr,
Pǝrtövü nurindǝn anun afitab almış gedǝr.

Dövri-hüsnindǝn anun, ey yaşlı çeşmim uymagil,
Kim, şǝbi-zülfindǝn anun, ruzi-xab almış gedǝr.

Dilbǝrim cami-şǝrab içmiş, eşitdim nöql üçün,
Aşiqi-dilxǝstǝ bağrından kǝbab almış gedǝr.

Ol pǝri getdikdǝ alǝm necǝ heyran olmasın,
Işvǝvü kirişmǝvü nazü itab etmiş gedǝr.

Ol sǝnǝm rǝna gedǝr, yer üstǝ çǝkmiş damǝnin.
Bu Xǝtai xǝstǝ, ol yerdǝn turab almış gedǝr.

Ta ki, düşdüm hicrinǝ, könlüm fǝğanǝ başlǝr,
Gǝldi ahimdǝn mǝnim fǝryadǝ dağü daşlǝr.

Hüsnini yad eylǝsǝm, ey sǝrv boylu dilbǝrim,
Firqǝtindǝn çeşmǝtǝk, axar gözümdǝn yaşlǝr.

Mehri-ruyün sǝrbǝsǝr sehrilǝ tutdu alǝmi,
Fitnǝvü ğovğayǝ saldı, ol göz ilǝn qaşlǝr.

Eşqǝ dil verdin deyǝ, cövr etmǝ, ey zahid mana,
Can verür mǝşuqǝ daim aşiqi-qǝllaşlǝr.

Naseha, eyb eylǝmǝ miskin Xǝtai şerinǝ,
Çün hǝqǝ mǝlum durur, könlündǝ sirri-faşlǝr.

Könül bir yarı sevdi kim, pǝridir,
Cahan içrǝ gözǝllǝr sǝrvǝridir!

Boyu bağ içrǝ sǝrvi-nazǝ bǝnzǝr,
Yanağı hǝmçü vǝrdi-ǝhmǝrdir.

Yüzüdür nisbǝti-xurşidi-taban,
Fǝlǝkdǝ mah onunçün Müştǝridir.

Yüzü sǝhni-gülüstan içrǝ güldür,
Saçının buyi müşki ǝnbǝridir.

Kim onun vǝslinǝ bir dǝm irişsǝ,
Cǝmii mülki-alǝmdǝn bǝridir.

Saçının rǝngidir, çün leylǝtülqǝdr,
Cǝmali-nuri-şǝmsi-xavǝridir.

Əzǝldǝn anu sevdim canü dildǝn,
Sağınmasun ki, eşqim sǝrsǝridir.

Baxıb heyran olur Hüsnünǝ alǝm,
Xǝtai xǝstǝnin ol dilbǝridir.
Ey könül, vǝqti-bahar ötdü, xǝzǝn olmuş durur,
Su kǝnarindǝ sǝnǝm, sǝrvi-rǝvan olmuş durur.

Ey fǝlǝk, dünya yüzindǝ dövri-hicran keçdi çün,
Ol büti-namehribanım, mehriban olmuş durur.

Şǝrh edǝndǝn bǝrlü şirin lǝblǝrin ovsafini,
Mürği-canım tutiyi-şirinzǝban olmuş durur.

Gǝrçi düşmǝn tǝnǝsindǝn çox cǝfa çǝkdim, vǝli,
Şükr kim, işim bekami-dustan olmuş durur.

Döşǝdi yüz dürlü xali bǝzm üçün fǝrraşi-sün;
Saqiya, gǝl kim, cǝhan baği-cinan olmuş durur.

Simü zǝrdǝn şaxlǝr doldurdu dǝstü damǝnin,
Mǝclisi-şabaş üçün göhǝrfǝşan olmuş durur.

Uğraşanda ta ki, eşqin zǝrrǝ qılur dağları,
Bu Xǝtai xǝstǝ andan natǝvan olmuş durur.

Bizim ol dilrüba cananǝmizdir,
Mǝgǝr ol can degil, cana, nǝmizdir?

Yanarmǝn şǝmi-ruyin hǝsrǝtindǝn,
Demǝzsǝn, ol bizim pǝrvanǝmizdir?

Fǝraqindǝn nǝ fikri vardır, ey dust,
Vüsalın hǝr gecǝ mehmanǝmizdir.

Gözün sǝrmǝstdür, boyun sürahi,
Sözün noqlü lǝbin peymanǝmizdir.

Gülǝndǝ dişlǝrin ağzında, ey can,
Sǝdǝf içindǝki dürdanǝmizdir.

Sǝri-zülfin içindǝ danǝ xalın,
Könül quşinǝ damü danǝmizdir.

Dedim: kimdir Xǝtai, bǝndǝnizdǝ?
Dedi: bir aşiqi-divanǝmizdir!

Əya gül yüzlü, çöhrǝn ayǝ bǝnzǝr!
Boyun bir sǝrvi-xoşbalayǝ bǝnzǝr!

Xǝdǝngi-can fǝdadır qǝmzǝn ey dust,
Qaşın üstǝ qurulmuş yayǝ bǝnzǝr.

Cahanda bülbül olsam mǝn ǝcǝbmi?
Sǝnin yüzün güli-hǝmrayǝ bǝnzǝr!

Mǝlayik, hurinin gǝr hüsni xubdur,
Yüzün andan dǝxi zibayǝ bǝnzǝr.

Süfatın oxusa gülşǝndǝ mütrib,
Könül fǝryadı cǝngü nayǝ bǝnzǝr.

Xǝtai, dilbǝrindir huri-rizvan,
Otağı cǝnnǝtül-mǝvayǝ bǝnzer .
Dilbǝra, canımda dǝrdin bir dǝva nisbǝtlidir,
Hǝr cǝfa gǝlsǝ mǝnǝ sǝndǝn, vǝfa nisbǝtlidir.

Bu cǝrahǝt cismimǝ oxun dǝyǝndǝ ün verür,
Ol mǝnǝ, ǝhlǝn vǝ sǝhlǝn mǝrhǝba, nisbǝtlidir.

Gǝr mǝnǝ nifrin edǝr düşmǝn, mǝn ondan ğǝm yemǝn,
Kim münafiqdǝn gǝlǝn qarğış, dua nisbǝtlidir!

Abi-çeşmimdǝn xǝyalın hǝr zaman ǝksilmǝsin,
Kim, onun ǝksi gözümdǝ tutiya nisbǝtlidir.

Eşq ilǝ laf etmǝ, ey miskin Xǝtai, ǝbsǝm ol,
Kim bu mǝnzildǝ sǝlatinlǝr gǝda nisbǝlidir.

Novcavan ol pir ikǝn, dövran ki, canan dövridir,
Şad ol ey xǝstǝ könül, kim, dǝrdǝ dǝrman dövridir.

Zülmǝti-hicranǝ söylǝn hökmini tǝrk eylǝsin,
Bir günǝş doğdu arayǝ, mahi-taban dövridir.

Lal oturma, söylǝ, öy can mürği, gǝldi növbahar,
Getdi qış vǝqti aradan, uş, gülüstan dövridir.

Aşiqǝ mehr etdi dilbǝr, qalmadı cövri-rǝqib,
Küfr aralıqdan arındı şimdi iman dövridir.

Ömr üçün ğǝm çǝkmǝ, ey dil, nuş qıl abi-hǝyat,
Dilbǝrin şirin lǝbindǝn, abi-heyvan dövridir.

Naümid olma cahanda, ey gǝdayi-binǝva,
Dǝrgǝhi-sultanǝ gǝl, kim, lütfü ehsan dövridir.

Möhnǝti-dünyadǝn ey dil, fariğ ol, sürgil mürad,
Xürrǝm ol, ğǝm çǝkmǝgil, kim, zilli-sübhan dövridir.

Gǝzmǝgil alǝmdǝ sǝrgǝrdan, könül, pǝrvanǝtǝk,
Xoş münǝvvǝrdir cahan, şǝmi-şǝbistan dövridir.

Dudi-ahindir, Xǝtai, göydǝ buludlǝr sǝnin,
Durmayıb tök göz yaşın kim, abü baran dövridir.

Ey ki, sǝrxoşdur du çeşmin, lǝblǝrin peymanǝdir,
Ol sǝbǝbdǝn aşiqin daim yeri meyxanǝdir.

Necǝ ğǝvvas olmayım, yaşımda kim, ol dilbǝrin,
Lǝblǝri lǝli-Bǝdǝxşan, dişlǝri dürdanǝdir.

Vermǝrǝm dünyavü üqba dövlǝtinǝ eşqini,
Dünyǝvü üqba mǝnǝ bir yanǝ, ol bir yanǝdir.

Sanma ey çeşmim, sǝnǝ biganǝdǝn ümmid ola,
Gör nǝlǝr qıldı könül, kim, hǝmdǝmü hǝmxanǝdir.

Bu Xǝtaini rǝha qılmaz saçın zǝnciridǝn,
Sanma kim, uslandı ol miskin, hǝnuz divanǝdir.

Bu surahi bir dilarami-pǝri nisbǝtlidir,
Şǝkli bir mǝhbubi-şuxun peykǝri nisbǝtlidir.

Oturur mǝclisdǝ bir zǝrrin külahi-simtǝn,
Asılır zülfi-müsǝlsǝl ǝnbǝri nisbǝtlidir.

Yoxsa, bir şǝhzadeyi-zǝrrin kǝmǝrdir, pürxütut,
Ol kǝmǝr üstǝ ǝliflǝr xǝncǝri nisbǝtlidir.

Tǝxti-simin üstǝ oturmuş Süleyman hökm üçün,
Əldǝ bir zǝrrin ǝyağ ǝngüştǝri nisbǝtlidir.

Hǝr tǝrǝfdǝn görünür yüzündǝ yüzlü surǝti,
Filmǝsǝl ayineyi-Iskǝndǝri nisbǝtlidir.

Sidqilǝn bel bağlamış, durmuş fütuhi rǝzm üçün,
Ğazilǝr yanında anun lǝşgǝri nisbǝtlidir.

Hövzi-cǝnnǝtdir cǝvahirdǝn tökülmüş rövzǝdǝn,
Sǝlsǝbil içindǝ abi-kövsǝri nisbǝtlidir.

Yoxsa, doğmuş arǝdǝ bir afitabi-şǝmi-bǝzm,
Çeşmi-mǝrdum anǝ hǝr su müştǝri nisbǝtlidir.

Bǝzl edǝr bǝzmin Xǝtai abi-kövsǝrdǝn müdam,
Şahi-mǝrdanǝ Əlinin Qǝnbǝri nisbǝtlidir.

Bir pǝri heyraniyǝm, bilmǝn mǝkani xandadır?
Kimsǝ bilmǝz dünyada namü nişani xandadır?

"Xubları sevmǝ" deyib, tǝn etmǝ, ey naseh, mana,
Çünki bilmǝzsǝn mǝqami cavidani xandadır.

Gǝldi "sübhan-ǝllǝzi ǝsra beǝbdeh" şǝninǝ,
Lövhi-mǝhfuz üstǝ ol hüsnin bǝyani xandadır?

Dün dedim, bir busǝ ver, der: can verüb almaq gǝrǝk,
Bu mǝkan içrǝ mǝtai-rayikani xandadır?

Mǝn dedim: yüzünü göstǝr, dedi: "taqǝt yox sana",
Bu sualinǝ cavabi - "lǝntǝrani" xandadır?

Ta vüsalından cüda düşdüm, hǝyatım qalmadı,
Dünyǝvü üqbadǝ sǝnsiz zindǝgani xandadır?

Qanda kim, yatım cahanda uyğu gǝlmǝz çeşmimǝ,
Bu Xǝtai yatmağa, yar asitani xandadır?

Ta mǝnim könlümdǝ, cana, hǝsrǝti-cananǝdir,
Hǝq bilür kim, ağlamaqdan gözlǝrim peymanǝdir.

Arizin gülşǝn dürür, canım ona bülbül kimi,
Rüxlǝrin çün şǝmidir, könlüm ona pǝrvanǝdir.

Mǝn sǝna hǝrdǝm dualar qılıram, ey bivǝfa,
Ey sǝnǝm, neyçün sǝnin hǝr gündǝ qǝsdin canǝdir?

Gǝrçi zülmǝtdir saçın, yüzün ana xurşidvar,
Lǝblǝrin tǝmi nǝ nisbǝt çeşmeyi-heyvanǝdir.

Dǝrdi-eşqindǝn sǝnin gǝr istǝsǝm dǝrdü ǝlǝm,
Neylǝsin bu xǝstǝ könlüm, dǝrd ilǝ hǝmxanǝdir.

Bağça içindǝ güli-ǝhmǝr nǝ nisbǝt vǝchinǝ,
Ol yanağın qatinǝ, can lölöyi-hǝmra nǝdir?

Bu Xǝtai başdan ayağa üzülmüşdür tamam,
Neşǝ kim, ol zülfinǝ mǝhrǝm hǝmişǝ şanǝdir.

Eşq meydanında hǝr kim can ilǝn baş oynadır,
Yar önündǝ qǝmzǝdir, kiprigilǝn qaş oynadır.

Şahi-mǝrdanın yolunda çox kişi vardır, vǝli,
Afǝrin ol başǝ kim, min başǝ bir baş oynadır.

Şah qatında mǝhrǝm olub, canü başından keçǝr,
Sanma kim yarı önündǝ dǝgmǝ fǝrraş oynadır.

Dün mǝnimlǝn rubǝru buldu nigar, öldü rǝqib,
Gözlǝrilǝn çox işarǝtlǝr qılur qaş oynadır.

Ey Xǝtai, qǝm yemǝ, çün düşmǝnin oldu yüküş,
Müddǝi daim iraqdan kǝrpücü daş oynadır.
Nǝ insansan, sǝn ey can kim, cǝmalın hǝqqǝ mǝzhǝrdir,
Qaşınlan qamǝtin şǝkli mǝnǝ mehrabü mǝnbǝrdir.

Sǝn ey türki-pǝri, dilbǝr, ǝcayib süni-yǝzdansan,
Görǝndǝn bǝrlü rüxsarın sözüm allahü ǝkbǝrdir.

Könül sǝhrayi-hicranda, dilǝmǝz nafeyi-ahu,
Əyağın torpağı cana, mǝnǝ çün müşki-ǝnbǝrdir.

Nǝ bürcün kovkǝbisǝn sǝn, ǝya mehri-cahan takim,
Cǝmalın aftabından ona alǝm münǝvvǝrdir.

Bu gün ixlasü sidqilǝ Xǝtai valeh olmuşdur,
Ki, yüzü şǝmi-ǝnvari, saçı onun müǝnbǝrdir.

Eşqin ey dilbǝr, könül tǝxtindǝ şah olmuş durur,
Surǝtin can mülkinǝ xurşidü mah olmuş durur.

Eşqini könlümdǝ mǝn dǝxi neçün pünhan edim,
Ruyi-zǝrdim, ǝşgi-sürxim çün güvah olmuş durur.

Müddǝilǝrdǝn dǝxi cana nǝ fikrim var mǝnim,
Bǝndǝyǝ çün sǝn kimi sultan pǝnah olmuş durur.

Bağçada hüsnün gülünü bülbüli-şeyda görüb,
Axdı yaşı danǝ-danǝ bǝnzi kah olmuş durub.

Hüsnini hǝr kim ki, gördü valehü heyran olub,
Işi onun dünyada fǝryadü ah olmuş durur.

Çün cǝmalın gördü düşmǝn, qılmadın anǝ nigah,
Müddǝilǝrnin mǝqami bǝndü çah olmuş durur.

Bu Xǝtai yüzüni ta gördü ey, xubi-Xötǝn,
Ol Xǝtavü Hind elindǝ padşah olmuş durur.
Dilbǝra, hicrin yarasinǝ lǝbin mǝrhǝm düşǝr,
Ol dişin incusi tǝk dǝryadǝ hǝm dür kǝm düşǝr.

Mǝn sǝninlǝ, dilbǝra, bir ǝhdü peyman eylǝsǝm,
Müddǝilǝrnin içinǝ dǝmbǝdǝm matǝm düşǝr.

Yüzini eşq ǝhli gǝr görǝrsǝ ey xubi-Xötǝn,
Onların könlündǝ ğǝm qayğu gedǝr, xürrǝm düşǝr.

Alǝmi gǝzdim tǝmamǝt, görmǝdim hüsnin kimi,
Dünyǝni gǝzsǝn xǝmusin, eylǝ sǝntǝk kim düşǝr.

Bu Xǝtainin kǝlamini eşitsǝ hǝr zaman,
Ol Xötǝnlǝ Çin eli hǝr dǝmbǝdǝm bǝrhǝm düşǝr.

Du zülfündǝn mǝnǝ bir mu gǝrǝkdir,
Sǝnin vǝslindǝn ancaq bu gǝrǝkdir,

Könüldǝn getmǝz ol çeşmin xǝyalı,
Bǝli, Mǝcnunlara ahu gǝrǝkdir.

Cǝfavü cövrinizdǝn incimǝz dil,
Ki, xublar daima bǝdxu gǝrǝkdir.

Gözüm yaşın tökǝr mǝn ayağına,
Bǝli, sǝrv ayağında su gǝrǝkdir.

Xǝtai sözlǝrin sǝm etsün ol ay,
Ki, xublar guşinǝ lölö gǝrǝkdir.

Ta sǝri-kuyindǝ bu könlüm müqim olmuş durur,
Dil mǝqami baği-cǝnnati-nǝim olmuş durur.

Dǝftǝri-hüsnindǝ şol hǝrfi-xǝti-xalın sǝnin,
Sǝtri "Bismillah ǝrrǝhmanirrǝhim" olmuş durur.

Sidqimiz ol vǝchdir kim, hǝqq olur anda zühur,
Kim tǝriqǝtdǝ "sirati-müstǝqim" olmuş durur.

Şǝriniz yolunda biz qılsaq xǝta sǝn qıl kǝrǝm.
Min bir adında sǝnin biri kǝrim olmuş durur.

Ey Xǝtai, çǝkmǝ ğǝm, gǝr hicrilǝ bimarsǝn,
Çün sǝnǝ ol xaliqin fǝzli-hǝkim olmuş durur.

Görǝli ol mah yüzün, başıma yüz sövda düşǝr,
Rüxlǝrin manǝndi ancaq bir güli-hǝmra düşǝr.

Ey könül, ǝql ǝhli isǝn, sevmǝ xublar yüzini,
Xubların dǝrdinǝ ancaq bu dili-şeyda düşǝr.

Ey sǝnǝm, xublar içindǝ sǝn düşübsǝn sǝrfǝraz,
Eylǝ kim, bağ içrǝ rǝna sǝrvi-xoş bala düşǝr.

Heyf ola çeşmini cana, nǝrgizǝ nisbǝt qılım,
Xansı nǝrgiz gözlǝrintǝk mǝstü hǝm şǝhla düşǝr?

Necǝ olmasın Xǝtai eşq ilǝn divanǝ kim,
Könlünǝ hǝrdǝm sǝnintǝk bir pǝrisima düşǝr ?
Mǝnǝm bir tǝn vǝ leykin can onundur,
Ki, hǝr kim can qıyar canan onundur.

Tǝbibimdir mǝnim, ruhum, rǝvanım,
Zǝifǝm, xǝstǝyǝm, dǝrman onundur.

Eşigindǝ onun mǝn bir gǝdayǝm,
Nǝ kim, lütf eylǝsǝ ehsan onundur.

Sǝadǝt bürcünün dilxahi oldur,
Yer ilǝ göyü hǝm Keyvan onundur.

Lǝbin yanında xǝttin Xızrǝ bǝnzǝr,
Kǝnari-çeşmeyi-heyvan onundur.

Sǝri-zülfi-lǝbi-lǝlini gördüm,
Tǝmami Türk, Hindistan onundur.

Sǝni sevmǝn deyǝnlǝr kafǝr oldu,
Yüzünü kim sevǝr iman onundur.

Mǝgǝr mǝşşatǝ zülfin şanǝ qılmış,
Bu könlün nikhǝti-reyhan onundur.

Xǝtavü Misr ilǝn Çinü Xorasan,
Əraqü Fars hǝm Kirman onundur.

Başın top edǝ gǝr canan yolunda,
Çalınsın top çün çövkan onundur.

Xǝtai, can fǝda şol yarǝ qıl ki,
Cǝhanü cümlǝ cismü can onundur.

Yanağın ey pǝri can mǝnzilidir,
Bu bülbülnün gülüstan mǝnzilidir.

Ayağın basdığı yer, ey dilaram,
Bu mur üçün Süleyman mǝnzilidir.

Saçının zülmǝtindǝ tǝşnǝ Xızrǝm,
Dodağın abi-heyvan mǝnzilidir.

Bitibdir qamǝtin çeşmim üzündǝ,
Nǝ xoş sǝrvi-xuraman mǝnzilidir.

Götürmǝ ağ yüzündǝn qarǝ zülfün,
Ki, ǝqrǝb mahi-taban mǝnzilidir.

Mürad üçün gǝlibdir dil qapına,
Inayǝt qıl ki, ehsan mǝnzilidir.

Xǝtai könlünǝ yar mehri düşdü,
Imarǝt qıl ki, sultan mǝnzilidir.

Dilbǝra, bu dǝrdimǝ dǝrman edǝrsǝn, vǝqtidir,
Mǝn fǝqirǝ lütf ilǝ ehsan edǝrsǝn, vǝqtidir.

Növbahar oldu, gözüm istǝr cǝmalın görmǝyǝ,
Əzm edib gülşǝn saru, seyran edǝrsǝn, vǝqtidir.

Çox zamandır qönçǝtǝk bağrımnı pürxun eylǝdin,
Lǝblǝrini gül tǝki xǝndan edǝrsǝn, vǝqtidir.

Zülmǝti-hicrin fǝraqın çǝkmişǝm, dövranda çox,
Vǝslini bu könlümǝ mehman edǝrsǝn, vǝqtidir.

Xeyli vǝqtdir kim, Xǝtai zülmǝti-hicran çǝkir,
Lǝblǝrini çeşmeyi-heyvan edǝrsǝn, vǝqtidir.

Dilbǝra, ğǝmgin könülmü şad qılsan, vǝqtidir,
Bu yıxılmış könlümü abad qılsan, vǝqtidir.

Xeyli müddǝtdir ki, könlüm eşğlǝ viranǝdir,
Şimdi ol viranǝni abad qılsan, vǝqtidir.

Ey şǝhi-lütfü kǝrǝm, bir gǝz, eşit fǝryadimi,
Bǝnd içindǝn bǝndǝni azad qılsan, vǝqtidir.

Firqǝtin dövrindǝ çǝkdim möhnǝtü cövrü cǝfa.
Şimdi vǝslin yoluna irşad qılsan, vǝqtidir.

Çünki dǝrdi-eşqini olmaz nihan etmǝk onun,
Ey Xǝtai, dǝrd ilǝn fǝryad qılsın, vǝqtidir.

Ey könül, ol mǝnisiz cahili yar etmǝkmolur,
Mǝnisiz cahil sözünǝ etibar etmǝkmolur.

Hǝm onun qovli xǝtadır, hǝm qǝrari bivǝfa,
Öylǝ bir bǝdnam ilǝ qövlü qǝrar etmǝkmolur.

Xakpayi ǝhli-dil ol, olmagil cǝhlǝ rǝfiq,
Çün ǝbabil var ikǝn zaği şikar etmǝkmolur.

Cǝhlini ürfan edǝndǝ xaki pay olgil ona,
Əhli söhbǝt görǝcǝk ondan kǝnar etmǝkmolur.

Hǝr kǝs öz eybilǝ sǝttarına tutmuşdur yüzün,
Sǝn onun eybini açıb, şǝrmsar etmǝkmolur.

Bir neçǝ vǝqt yar olub, bir kimsǝnin eybin tutub,
Sǝn onun gizlicǝ sirrin aşikar etmǝkmolur.

Ey Xǝtai, can fǝda qıl bir vǝfalı yar içün,
Hǝr vǝfasız bivǝfanı ixtiyar etmǝkmolur.

Cana, sǝnin camalını can afitab oxur,
Hüsnün kitabi-şǝrhini ümmülkitab oxur.

Xublar yüzünǝ baxmağı zahid günah deyǝr,
Aşiqlǝr ol günahı hǝmişǝ sǝvab oxur.

Bülbül oxurdu gülşǝni-hüsnün süfatini,
Dil gördü gül yüzüni, sözünǝ cǝvab oxur.

Hǝr xǝstǝ dil ki, badeyi-eşqinlǝ oldu mǝst.
Çeşmini saqi, lǝlini cami-şǝrab oxur.

Miskin Xǝtai yetmǝk üçün xaki-payinǝ,
Hǝrdǝm dilindǝ ayǝti "Künti-türab" oxur.

Eşqiniz cana, bu könlüm tǝxtinǝ sultan durur,
Bu vücudum mülkinǝ xeyli xǝyalın can durur.

Ta görübmǝn hüsnini, ey göhǝri-yekta sǝnǝm,
Bir gözüm Qülzim misali, bir gözüm Ümman durur.

Ruzi-şǝb bǝs kim, qılur, bülbül fǝğanü zarlıq,
Ta gülüstanda yüzüntǝk bir güli-xǝndan durur.

Əhli-taǝt, bǝski zikr eylǝr sifati-hüsnini,
Bildi ki, yüzün sifati ayǝti-Quran durur.

Dünyanın varu yoxundan ey Xǝtai, ğǝm yemǝ,
Saxlayan daim sǝni şol sayeyi-sübhan durur.

Ol sǝnǝm kim gecǝ-gündüz can onun heyranıdır,
Əqlü fǝhm ondan bǝrü eşq ilǝ sǝrgǝrdanıdır.

Dilbǝrim, yarım, ǝzizim, qǝmküsarım, munisim,
Can şikarım, suvlu yarım, canımın cananıdır.

Dün sǝba gǝldi mǝna xoş-xoş müǝnbǝr buy ilǝ,
Ğaliya, ol mǝhliqanın zülfi-müşkǝfşanıdır.

Ey könül, hicran ğǝmindǝn çox şikayǝt qılma kim,
Aşiqǝ cövri, cǝfası lütf ilǝ ehsanıdır.

Bu Xǝtai şerinǝ eyb etmǝ, ey nakǝs hǝsud,
Cümlǝ üşşaq ǝhlinǝ hǝmdǝm, onun divanıdır!

Arizin kim ol rüxi-pürnuri-tab üstündǝdir,
Suyǝ bǝnzǝr kim, hǝmişǝ afitab üstündǝdir.

Haq bilür kim rüxlǝrin şǝnindǝ olmuşdur nüzul,
Ayǝti-müshǝf ki, ovraqi-kitab üstündǝdir.

Alǝmin rövşǝnliyi gǝrçi günǝşdǝndir, vǝli,
Pǝrtövi-mehri-cǝmalın aftab üstündǝdir.

Tabi-eşqindǝn hǝmişǝ gör nǝ sǝrgǝrdan gǝzǝr,
Asiman daim ki, yüzündǝn niqab üstündǝdir.

Mehri-eşqin nǝqdinǝ viranǝ könlümdür mǝqam,
Kim, bǝli gǝncin yeri daim xǝrab üstündǝdir.

Ayağın toprağıdır hǝq ǝhlinin başında tac,
Cismi daim bu Xǝtainin türab üstündǝdir.

Ta kim, zülfin niqabi mahtab üstündǝdir,
Bir bulud nisbǝtlidir, kim, afitab üstündǝdir.

Gün tǝki yüzün cǝhanǝ zahir olmuşdur, vǝli,
Bu ǝcǝb kim, bǝndǝdǝn daim hicab üstündǝdir.

Eşqiniz, kim oldu bu viranǝ könlüm mǝskǝni,
Gǝncǝ bǝnzǝr kim, yeri daim xǝrab üstündǝdir.

Zahidi-gümrahi gör, divarǝ eylǝr sǝcdǝni,
Ol günǝhkar öylǝ sanur kim, sǝvab üstündǝdir.

Bu ǝcǝb kim, bǝndǝdǝn daim hicab üstündǝdir.
Oda bǝnzǝr kim, hǝmişǝ ol kǝbab üstündǝdir.

Ta kim ol ahu gözün mülki-Xötǝndǝn bac alur,
Şol hümayun zülfiniz fǝğfuri-çindǝn tac alur.

Nola gǝr hüsnindǝn alsa zǝrreyi-nur afitab,
Kim bǝli, daim ğǝnilǝrdǝn nǝva möhtac alur.

Nǝ ǝcǝb, mǝn miskinin könlün ǝgǝr yǝğma qıla,
Hinduyi-zülfin ki, mülki-Rumidǝn tarac alur.

Ta ǝyağın tozu tǝk qanunda mǝskǝn dutmuşam,
Bu sǝadǝtdǝn mǝnim bǝxtim mǝlǝkdǝn bac alur.

Bu Xǝtai Kǝbeyi-kuyindǝ tapmışdır şǝrǝf,
Hacıtǝk könlüm tǝvafi-kuyinizdǝn hac alur.

Arizindǝ sünbülün ǝnbǝrfişan etmiş durur,
Sanǝsǝn kim, ǝqrǝb ilǝ mǝhqıran etmiş durur.

Afǝrin, ol gül yanağlu dilbǝri-rǝnayǝ kim,
Hüsn bağında boyu sǝrvi-rǝvan etmiş durur.

3ǝrrǝmidir bilmǝzǝm, yaxud dǝhani dilbǝrin,
Sün ilǝn bir mumudur, yaxud miyan etmiş durur.

Qaş ilǝn gözmidir ol rüxsarın üstǝ, ey sǝnǝm,
Yoxsa dövran fitneyi-axır zaman etmiş durur.

Ey Xǝtai, ahuyi-könlün şikar etmǝkliyǝ,
Dǝsti-qüdrǝt kim, sǝni ǝbru kǝman etmiş durur.

Dilbǝra, mehrin ǝzǝldǝn sidqilǝ canımda var,
Ondan özgǝ kimsǝ yoxdur, hǝm bilür pǝrvǝrdigar.

Bu fǝna darindǝ ǝhli-zövqilǝn qılgil sǝfa,
Mülkü malü tǝxtü cah olmaz cahanda payidar.

Sayeyi-qǝddindǝ gǝrçi yer yüzü buldu şǝrǝf,
Sayibani-rüfǝtindǝn nöh fǝlǝk dutmuş qǝrar.

Gǝlmǝmişdir sǝn tǝki alǝmdǝ, ey sultani-hüsn,
Sahibi-fǝzlü kǝmalü izzǝti-baiftixar.

Arif isǝn qoymagil ǝldǝn hǝqiqǝt mǝnzilin,
Aqil isǝn dünyǝyi-ğǝddarǝ vermǝ ixtiyar.

Nǝzmi-ǝşarın Xǝtai, hǝr biri dürdanǝdir,
Söylǝgil ta şahların guşindǝ olsun guşivar.

Ey fǝlǝk, dövründǝ neyçün ol nigar ǝldǝn gedǝr,
Qanım ilǝn ǝllǝrin qılmış nigar, ǝldǝn gedǝr.

Dün dedi zahid mana: "neyçün könül verdin ona?"
Neylǝyim, görgǝc yüzünü ixtiyar ǝldǝn gedǝr.

Bülbüla, gül dövridir, ǝfğan edǝr çox mürği zar,
Nalǝ qıl, oturma, vǝqti-mürğizar ǝldǝn gedǝr.

Ey könül, hicran ilǝn ömrün tükǝnsǝ ğǝm yemǝ,
Neylǝrǝm ömri-ǝzizi, çünki yar ǝldǝn gedǝr.

Ey Xǝtai, çünki yarın eylǝdi ǝzmi-sǝfǝr.
Rüzü şǝb ah et ki, yari-qǝmküsar ǝldǝn gedǝr.

Ey sǝnǝm, neyçün sǝnin vǝdǝn xilaf olmuş durur?
Mehrin az olmuş, vǝli, qǝhrin kǝzaf olmuş durur?

Könlümü eşqin ayıtdı, kim, xilas olmaz müdam.
Alǝmǝ ondan ki, ǝmri "nunü kaf" olmuş durur.

Surǝtin Əlhǝmdurur, vǝsfi-cǝmalın Vǝzzüha,
Çün sifatın sureyi-Quranda Qaf olmuş durur.

Abi-kövsǝrdir dodağın, baği-cǝnnǝtdir yüzün,
Kim mǝnǝ lǝlin şǝrabi cami-saf olmuş durur.

Mǝn neçün hicrindǝ vǝslin lǝzzǝtindǝn kam alam,
Vǝslin ilǝn hicrinin işi mǝsaf olmuş durur.

Ey könül, qıldın sǝfǝr, ǝzmi-tǝvǝkkül pişǝ qıl,
Kim pǝnah etmǝk bizǝ, hǝqdǝn kifaf olmuş durur.

Cövrü qǝhrinin yolundan ey Xǝtai, dönmǝgil,
Gǝr mǝqami ol pǝrinin kuhi-Qaf olmuş durur.

Bu mǝnim cismimdǝki zǝhmǝtlǝrim ol can bilür,
Mǝnǝ hicran etdigin ol dilbǝri-canan bilür.

Ta ki, hǝmdǝmdir ğǝmi-eşqin könüldǝ ğǝm yemǝn,
Çün xǝyalini sǝnin dil sevgili mehman bilür.

Incimǝz bu xǝstǝ canım dǝrdi-hicrindǝn sǝnin,
Cövri-qǝhrin gǝldiyincǝ lütf ilǝ ehsan bilür.

Çünki, birdir aşiqǝ qǝhr ilǝ lütfin mǝnisi,
Dil fǝraqini vüsalü dǝrdini dǝrman bilür.

Ruzü şǝb bülbül tǝki, eylǝr Xǝtai nalǝlǝr,
Baği-hüsn içrǝ yüzünü çün güli-xǝndan bilür.

Ey sǝnǝm, eşqindǝ hǝrdǝm bu könül bimardir,
Eylǝ kim bülbül dǝxi ba eşqi-güldür, zardir.

Dün dedi hǝmdǝm mǝnǝ: "kimdir sǝnin könlün alan?"
Mǝn dedim: "bilmǝzmisǝn ol gözlǝri xunxaridir".

Nǝ ǝcǝb yüz üstǝ ol zülfin yatursa hǝr zaman,
Bu mühǝqqǝqdir ki, gǝnc üstǝ nigǝhban mardir.

Möhnǝti-hicran ǝlindǝn ey sǝnǝm, ğǝm çǝkmǝnǝm,
Dǝrdi-eşqin, ey pǝri, hǝrdǝm mǝnǝ ğǝmxardir.

Necǝ tǝrk, etsin Xǝtai kuyiniznin vǝsfini,
Kim, şikǝstǝ bülbülün daim yeri gülzardir.

Gǝrçi gün xoşdur, vǝli rüxsarın ondan yaxşıdır,
Ay dǝxi taban durur, didarın ondan yaxşıdır.

Nafeyi-müşki-Xütǝn gǝrçi müǝttǝrdir, vǝli,
Ey sǝnǝm, ol xali-ǝnbǝrbarın ondan yaxşıdır.

Nǝqşi-tavus istǝmǝn ondan camalın yey durur,
Lǝfzi-tuti dinlǝmǝn göftarın ondan yaxşıdır.

Istǝmǝn firdövs bağinin güli-xoşbusini,
Dünya bağında güli-rüxsarın ondan yaxşıdır.

Bu Xǝtai qatinǝ kim, qıldılar tǝrifi-müşk,
Çin-bǝçin ol zülfi-müşkinbarın ondan yaxşıdır.

Ənbǝrin, zülfinmidir, ya müşki-tatarın durur,
Köydǝ kovkǝb ǝqdi hǝm, lölöyi-şǝhvarın durur.

Hǝr sǝhǝrgǝh alǝmü afaqı pürnur eylǝyǝn,
Gün dǝgil, ey dilbǝrim, ol hüsni-didarın durur.

Ruzi-mǝhşǝr qoparan cana, qiyamǝt qamǝtin,
Fitnǝlǝr zahir qılan ol çeşmi-mǝkkarın durur.

Tuba kim, derlǝr, cahanda qǝddi-rǝftarındir ol,
Baği-rizvan kim, deyirlǝr ruyi-gülzarın durur.

Dünyǝvü üqbadǝ hǝrgiz ğǝm yemǝ ǝğyardǝn,
Ey Xǝtai, çün sǝnin lütfi-xuda yarın durur.

Ta camalın nuri çeşmimdǝn nihan olmuş durur,
Gecǝ-gündüz işim, ah ilǝ fǝğan olmuş durur.

Hüsnün ta görmüşǝm, bir bülbüli-zar olmuşam,
Çün mǝnǝ kuyin mǝqami gülstan olmuş durur.

Bir mǝsǝldir kim deyǝrlǝr: "Gǝncin üstǝ mar olur",
Zülf içindǝ hüsnin ol gǝnci-nihan olmuş durur.

Gǝr fǝlǝk yüzündǝ derlǝr: "Mahi-tabandır şǝrǝf",
Tǝlǝtin yer üstǝ mahi-asiman olmuş durur.

Pir olmuşdu cahanda firqǝtindǝn, ey sǝnǝm,
Ta yüzün gördü Xǝtai növcǝvan olmuş durur.
Ey pǝri, hüsnin sǝnin cani-cahandan yaxşıdır,
Bǝlkǝ, ancaq can deyil, canü cahandan yaxşıdır.

Gǝrçi Yǝqubi zǝif etdi fǝraqi Yusifin,
Zǝf içindǝ ol dǝxi mǝn natǝvandan yaxşıdır.

Öymǝyin mahi-fǝlǝyin pǝrtövi-rüxsarini,
Ol pǝrinin hüsnü mahi-asimandan yaxşıdır.

Aşiqi viranǝdǝn mǝn etmǝ, ey ǝql ǝhli, kim,
Xǝstǝdil Mǝcnunǝ sǝhra xanumandan yaxşıdır.

Bu Xǝtai cu kǝnarında nǝ baxsın sǝrvǝ kim,
Qǝddi-dilcuyi onun sǝrvi-rǝvandan yaxşıdır.

Ey günǝş, hüsnin xǝyalı, ta ki, könlümdǝn keçǝr,
Qanlu yaşım nǝm tǝki dolmuşdur ondan sǝrbǝsǝr.

Nalǝlǝr kim, gecǝlǝr ta sübh olunca eylǝrǝm,
Qorxuram hicrindǝn anun razi-pünhanım açǝr.

Necǝ sǝrxoş olmasun dövrindǝn anun dilbǝrim,
Nǝrkizi-mǝstaniniz kim, su kimi qanım içǝr.

Leyli zülfinin ğǝmi qıldı pǝrişan ǝqlimi,
Eylǝ Mǝcnunǝm ki, Mǝcnun görsǝ hǝm mǝndǝn qaçǝr.

Çox yaşagil, çün mǝnǝ yar olmadın, ey sǝngdil,
Bu Xǝtai oldu qǝhrindǝn sǝnin zirü zǝbǝr.