divan 4


divan 4

Əhli-hǝyatǝ söylǝrǝm, ey hǝyyi-lamǝmat,
Fani cahanda kimsǝyǝ munis deyil hǝyat.

Baqidir ol ki, derlǝr ani vacibǝlvücud,
Fǝrmandır ana mümtǝnat ilǝ mümkinat.

Can bǝxş edǝr, mǝmatǝ lǝbin, ey mǝsihi-dǝm,
Isalǝrin ǝcǝbmi dǝmindǝn bu möcüzat.

Şǝtrǝnc dǝhr içindǝki at oynadan hani?
Tǝqdir beydǝqi anı bir dǝmdǝ qıldı mat.

Çün qul olan qapında görǝr qǝdr sǝltǝnǝt,
Bir qulunam ki, vermişǝm ol qǝdr içün bǝrat.

Yetmǝz Xǝtai zikri-ilahın nüfusinǝ.
Bir zat imiş ki, irmǝz ona zatilǝn sifat.


*****


Sǝrxoşi-cami-ǝlǝstǝm, ta ǝbǝd hüşyar mǝst,
Mǝsti-Layǝqǝl gǝzǝr, mǝn şǝhr içindǝ ar mǝst,

Sordular mǝndǝn ki, neyçün bidil oldun, mǝn dedim;
Ol sǝbǝbdǝn bidil oldum, dilbǝrü dildar mǝst.

Hǝqqinǝ aşiq olanlar cana şirin qalmasın,
Didara müştaq olanlar, qiblǝsi didar-mǝst.

Hǝr qǝmişdǝn şǝkkǝr olmaz, hǝr tikǝndǝn tazǝ gül,
Hǝr keyikin göbǝyindǝn nafǝyi-tatar mǝst.

Adǝmi oldur ki, onda lütfü hüsnü xülq ola,
Adǝmi demǝ ona kim, cübbǝvü dǝstar mǝst.

Daima istǝr Xǝtai, şah cǝmalın görmǝgǝ,
Şol gǝdayi-alihümmǝt talibi-didar mǝst.




******



Bu qǝmzǝ deyil, bǝladır, ey dust,
Bu xǝndǝ deyil, cǝfadır, ey dust.

Şǝkǝr lǝbin ağzıma söyǝrsǝ,
Söymǝk deyil ol, duadır, ey dust.

Yer yüzi hǝvayi-qǝddün ilǝ,
Cǝnnǝt kimi xoşhǝvadır, ey dust.

Dil mürşidinǝ xǝyali-zülfin,
Hǝm xirqǝvü hǝm ǝsadır, ey dust.

Aşiq olalı sana Xǝtai,
"Ba-la" ına mübtǝladır, ey dust.

Dilbǝra, dǝrdimǝ dǝrman sǝndǝn özgǝ kimsǝ yox,
Hǝm dǝxi könlümdǝ dǝrman, sǝndǝn özgǝ kimsǝ yox.

Hicr evindǝ mǝn kiminlǝ hǝmdǝm oldum, ey sǝnǝm,
Könlümün şǝhrindǝ mehman, sǝndǝn özgǝ kimsǝ yox.

Xızr tǝk zülmǝtdǝ qaldım, bir mǝdǝd qıl tanrıçün,
Tǝşnǝ üçün abi-heyvan sǝndǝn özgǝ kimsǝ yox.

Hǝr nǝ kim, hökm eylǝsǝn, eylǝ mǝnǝ ey eşqi-yar,
Könlümün tǝxtindǝ sultan sǝndǝn özgǝ kimsǝ yox.

Bu Xǝtai xǝstǝnin vergil müradın, ya ilah
Kim, mǝnǝ lütf ilǝ ehsan sǝndǝn özgǝ kimsǝ yox.
Ol pǝri kim, bu cahanda hüsninin hǝmtası yox,
Sǝrvi-rǝnanın xuraman qǝddinin balası yox.

Gecǝ-gündüz mǝn onun hicrindǝ yanmaqdır işim,
Neylǝyim ki, ol mǝhin mǝndǝn yana pǝrvası yox.

Ögmǝ, ey zahid, mǝnǝ rizvanü cǝnnǝt bağini,
Kim onun, yarım yüzi tǝk bir güli-hǝmrası yox.

Qılma, ey naseh, mǝnǝ zülfin sevǝrsǝn, deyǝ, tǝn,
Xansı aşiqdir kim, ondan başqa bir sövdası yox.

Gǝrçi çoxdur dünyada, üşşaqi ol mahin, vǝli,
Bu Xǝtai xǝstǝ tǝk bir aşiqi-şeydası yox.

Bu könlüm şad olur qǝmdǝn, rüxi çün lalǝgün görgǝc,
Misali-mǝrdi-müflis nagǝhan bir yaxşı gün görgǝc.

Əgǝr ah eylǝsǝm topraq olur dǝrlǝhzǝ ahimdǝn,
Düşǝr hǝr parǝsi bir yerdǝ kuhi-Bisütun görgǝc.

Onunçün ǝylǝmǝz ahi bu canım rǝhgüzarında,
Hǝramilǝr çaparlar karivani çün tütün görgǝc.

Mǝhü sǝyyarǝlǝr şǝrmǝndǝdir yüzünǝ baxmaqdan,
Fǝlǝk ovcindǝ xyrşidi hǝyadan sǝrnigun görgǝc.

Xǝtai, rǝsm beylǝ eylǝyibdir etiraz ilǝ,
Hǝzaran naz edǝr xublar ki, aşiqni zǝbun görgǝc.

Hǝq kǝlami sevmişǝm, sureyi-Yasindǝn mǝdǝd,
Kim, mǝnǝ incili-fürqanın duasından mǝdǝd.

Ey, behǝqqi möcizatı verdin ol Musayǝ sǝn,
Kim, mǝnǝ Musayi-Imranın ǝsasından mǝdǝd.

Ey yaradan alǝmi, ol şahi-xuban eşqinǝ,
Ol rǝsuli-axiratın möcizasindǝn mǝdǝd.

Kim ki, kamin almadı, dünyada oldur binǝva,
Binǝvanın vergilǝn, yarǝb, nǝvasından mǝdǝd.

Bu Xǝtai, der ǝzǝldǝn mǝn imamın quliyǝm,
Ey imami-hǝq Əliyül-Mürtǝzasından mǝdǝd.

Munca cövr etdin mǝnǝ, namehribanlıqdan nǝ sud?
Öldürǝndǝn sonra, ey can, mehribanlıqdan nǝ sud?

Qǝhrin ilǝn tǝlx keçdi çünki ömrüm dünyǝdǝ,
Yaşım üzdǝn istǝyibǝn, şadimanlıqdan nǝ sud.

Bilmǝzǝm neçün durur düşmǝnliyin bu növilǝn,
Lütfini göstǝrmǝyib, hǝm bu yamanlıqdan nǝ sud.

Çünki rǝhmin yoxdurur, mǝn piri-eşqin halına,
Bu cahan bağindǝ, ey sǝrvim, cavanlıqdan nǝ sud.

Ey Xǝtai, dilbǝrin çün kim, cǝfa eylǝr sǝnǝ,
Bivǝfa alǝmdǝ böylǝ zindǝganlıqdan nǝ sud.

Fǝlǝknin gǝrdişindǝn dadü fǝryad,
Mǝni ayırdı sǝndǝn dadü fǝryad.

Mǝni yardan ayırdı bu zǝmanǝ,
Zǝmanǝ gǝrdişindǝn dadü fǝryad.

Mǝnim iki cǝhanım sevgili şah,
Sǝni sevmǝkdiyindǝn dadü fǝryad!

Yaxam yırtım gedim ǝğyar ǝlindǝn,
Bu rǝhmi yox dilindǝn dadü fǝryad.

Necǝ biçarǝvü büryan olubdur,
Xǝtai, yar ǝlindǝn dadü fǝryad.
Ərzǝ yazdım mǝn sǝnǝ, ey şah xubanım, mǝdǝd!
Ərzi-halım sǝn bilirsǝn dinü imanım, mǝdǝd!

Şǝrmisarǝm, pürgünahǝm sǝn bağışla, ya kǝrim,
Cümlǝlǝrni yarlığayın kamil ehsanım, mǝdǝd!

Mǝstü Mǝcnun olmuşam mǝn firqǝtindǝn, ya hǝbib,
Ey hǝqiqǝt alǝmindǝ incǝ ǝrkanım, mǝdǝd!

Bu ǝlimdir damǝniniz ya Əli yül-Mürtǝza,
Buyi-vǝslindir sǝnin hǝr dǝrdǝ dǝrmanım, mǝdǝd!

Hǝr yana ǝzm eylǝr olsan sureyi-Fǝth oldu fǝth,
Açılar bağlı qapı dövlǝtli dǝrbanım, mǝdǝd!

Bu Xǝtainin günahın sǝn gǝtirmǝ yüzinǝ,
Şahi-mǝrdan, şiri-yǝzdan, sirri-sübhanim, mǝdǝd!

Qamǝtindǝn münfǝildir sayeyi-sǝrvi bülǝnd,
Hǝsrǝtindǝn ǝr-ǝri-şümşad olubdur dǝrdmǝnd.

Arizin bağında zülfin tarinǝ bǝnd eylǝ, gǝl,
Istǝr isǝn naleyi-bülbüldǝn olmaq bǝhrǝmǝnd.

Sǝrbǝsǝr bir tareyi-muyin bǝhasidir sǝnin,
Mülki-Tǝbrizü Ciğatayü Xorasanü Xocǝnd.

Ta ki, gǝldi ey sǝnǝm eşqin xǝyalı başıma,
Dünyǝvü üqba qǝmindǝn keçdimü oldum lǝvǝnd.

Canımı eşqinǝ tǝslim eylǝdim ixlasilǝ,
Ol pǝri-peykǝr mǝni, yarǝb nǝdǝn qılmaz pǝsǝnd?

Dǝr biyabani-tǝhǝyyür qalmışam bixurdu xab,
Valehü sǝrkǝştǝvü heyranu zaru müstǝmǝnd.

Bu Xǝtai lǝblǝrin eşqindǝ gǝr ah eylǝyǝ,
Ahinin suzindǝn olur xak ol kuhi-Sǝhǝnd.

Ta ki, dǝrdindǝn olubdur yürǝgim sǝdparǝlǝr,
Tiği-eşqin yürǝyimin sǝd hǝzaran parǝlǝr,

Ay yüzündǝn ayru gördüm dideyi-bixabimi,
Göy yüzündǝ uymaz oldu hǝr gecǝ sǝyyarǝlǝr.

Zahida, sǝn fariğ ol, ahimdǝn ikrah eylǝmǝ,
Kim, mǝnim bağrımda çoxdur qǝmzǝlǝrdǝn yarǝlǝr.

Yaralı bağrım qanın tökdü gözümdǝn dǝmbǝdǝm,
Gör, nǝlǝr qıldı mǝnǝ, şol nǝrkisi-xunxarǝlǝr!

Çıxmasa miskin Xǝtai könlü zülfindǝn nola,
Işi seyr olur onun hǝr xanda var sǝyyarǝlǝr.

Hǝsrǝtin dǝrdindǝn, ey can, bağrım oldu parǝlǝr,
Suzi-eşqin yürǝgimni hǝrdǝm eylǝr yarǝlǝr.

Yandırub hicran odu könlümni verdi badǝ gǝr,
Dutdu ǝflaki-cahani, geydi gög dǝ qarǝlǝr!

Düşdü hüsnin bǝndinǝ canilǝ dil, bu gözlǝrim,
Çarǝ yox, naçar olubdur, neylǝsin biçarǝlǝr.

Tǝrk edib, qoydum, gedǝrǝm, xanimani, mülki uş,
Hicrin etdi mǝn qǝribi, üştǝ gör, avarǝlǝr.

Öldü dǝrdindǝn Xǝtai, bir qǝdǝm rǝncidǝ qıl,
Qǝbrinǝ basgil, eşitgil sǝd-hǝzaran nalǝlǝr.

Ol pǝripeykǝr ki, çeşmimdǝn nihan olmuş durur,
Baqi ömrüm olsun, ol cismimdǝ can olmuş durur.

Ya rǝb, ol gözlǝr nǝ bağın nǝrgizi-şǝhlasıdır,
Kim, qǝmindǝn cismü canım natǝvan olmuş durur.

Eylǝ kim, bülbül yeri gülşǝndir, ey gülyüzlü yar,
Könlümǝ kuyin mǝqamı gülsitan olmuş durur.

Onca çǝkdim möhnǝti-hicrin ğǝmin, ey bivǝfa,
Cövri-eşqindǝn vücudim natǝvan olmuş durur.

Ta Xǝtai gördi ol hüsni-cǝmalın, ey günǝş,
Gör necǝ alǝm dilindǝ dasitan olmuş durur.

Könlümü alan mǝnim ol dilrüba yarım durur,
Gǝrçi könlümni alur, amma ki, qǝmxarım durur.

Necǝ kim, cövri-cǝfa qılsan bu mǝn dilxǝstǝyǝ,
Eylǝmǝn ondan şikayǝt kim, vǝfadarım durur.

Gecǝlǝr dǝ uyxu gǝlmǝz gözümǝ qan ağlaram,
Köydǝki kövkǝb deyil, şol çeşmi-bidarım durur.

Tanrı üçün, yola gǝlsǝn, bir qǝdǝm ahǝstǝ bas,
Ayağın altında topraq cismi-bimarım durur.

Bu Xǝtai afitabǝ eylǝdi göydǝ nǝzǝr,
Yar aydır, kim; "ona bax, ǝksi-rüxsarım durur".

Dilbǝra, sǝncǝliyǝn billah ki, yarım yox durur,
Bir saat sǝnsiz mǝnim sǝbri qǝrarım yox durur.

Düşmüşǝm eşqin ğǝminǝ, yet mǝnim fǝryadıma,
Sǝndǝn özgǝ hiç kimsǝ ğǝmküsarım yox durur.

Ayrılıq, billah! Sorman mǝn sǝni ey dilrüba,
Ta tǝmami sevmişǝm, busü kǝnarım yox durur.

Gǝr mǝni öldürsǝlǝr, sǝn eylǝ bilgil, ey nigar,
Bu mǝhǝbbǝt ǝtǝgin ǝldǝn qoyarım yox durur.

Aqil aydır: ey Xǝtai, ixtiyar ǝldǝn qoma,
Aşiqǝm bir dǝrd ǝlindǝ ixtiyarım yox durur!

Bu mǝşrǝbǝ bir sǝfayi-candır,
Qǝrrabǝ dibi ona mǝkandır.

Içi doludur ǝz abi-heyvan,
Alǝmdǝ nişani binişandır.

Can dövlǝtini bilir tǝmamǝt,
Sǝn sanma onu ki, bizǝbandır.

Dövri-yüzünün çü mǝh tǝmamǝt,
Sǝrpüş, çü şǝkli-asimandır.

Vǝsfindǝ anın Xǝtai heyran,
Gǝr sǝnǝt isǝ budur, hamandır!

Bu tübşi kim, yeri dǝr, ziri-padır.
Fǝlǝklǝr çǝrxi anın rǝhnümadır.

Hǝmişǝ xaki sanmışdır özünü,
Anınçün gözlǝr içrǝ tutiyadır.

Müdǝvvǝrdir, müsǝvvǝrdir, münǝvvǝr,
Yer üstǝ sureyi-şǝmsüz-zühadır.

Anın müratinǝ bax hǝqqi gör kim,
Kim, ol ayineyi-giytinümadır.

Yüzü ol şǝms imiş bǝzm ǝhli içrǝ,
Tǝala şanǝhü, ǝhli-liqadır.

Anınçün olmuş anın şǝrbǝti pak,
Ki, heyvan suyilǝn, yüz tǝn nǝvadır.

Xǝtai, şükr qıl hǝqq qüdrǝtinǝ,
Ki, hǝqqin bilmǝyǝn ǝhli-xǝtaidir.
Bu şahi-pürkǝrǝm, sahibnǝzǝrdir,
Vilayǝtdir, yǝqin nuri-bǝsǝrdir.

Quşanǝ ğazilǝr seyfü silahi,
Münafiq caninǝ xovfü xǝtǝrdir.

Yǝzidin lǝşgǝri yüz min olursa,
Vilayǝt lǝşgǝrindǝn bir yetǝrdir.

Münafiq lǝşgǝri bir ğazi görsǝ,
Qoyun ki, qurd toxur ondan bǝtǝrdir.

Işarǝt qıldığunca bir nǝzǝr şah,
Önündǝ Şümrü Mǝrvan dǝrbǝdǝrdir.

Nişanı ol günǝş tǝlǝtli şahın,
Başında tacü belindǝ kǝmǝrdir.

Olar kim, cǝhli-tǝndir, sirri-qüdrǝt,
Onu arif bilür, incǝ xǝbǝrdir.

Cahangir ğazilǝr meydanǝ girsǝ,
Xǝvariclǝr ǝyaqda payisǝrdir.

Çü rǝhmǝt yağmuri irdi zǝminǝ,
Ki hǝr bir ğazinin yüz namvǝrdir.

Yezidǝ zǝxmi-seyfü tirü xǝncǝr,
Başından getmǝsin tiğü tǝbǝrdir.

Əli bǝhri-hǝqiqǝtdir, yǝqin bil,
Hǝyati-cavidani mötǝbǝrdir.

Vilayǝt bǝhrinǝ yol bulmayanlar,
Gözü ǝmavü ǝhmǝq bixǝbǝrdir.

Nǝfǝs göhǝrdir anu bir bilǝnlǝr,
Sözün bir söylǝyǝnlǝr, gerçǝk ǝrdir.

Qızıl ǝlǝm, qızıl bayraq, qızıl tac,
Geyinsǝ ğazilǝr, ol gün hǝzǝrdir.

Xǝtai şah yolunda can fǝdadır,
Çe cayi-mülkü malü simü zǝrdür.

Xar oldu yürǝgim hicrindǝ, ey gül yüzlü yar,
Yar bağrım arasın, gör kim neçǝ xar onda var.

Varma yanımdan mǝnim, ey hicr-dilsuzani dust!
Dustü düşmǝn xamusu ağlar mǝnimçün zar-zar.

3ar-zar ağlar çü bülbül gül yüzünçün mürği-can,
Candan etmişdir mǝni cövr ilǝ dövri-ruzigar!

Ruzigarım tirǝdir sǝnsiz, ǝya arami-dil,
Dil neçün aram tutsun hǝddǝn ötdü intizar

Intizarǝm, vǝdeyi-vǝslin yolunda hǝr zaman,
Hǝr zaman divanǝ tǝk dağlara düşdüm biqǝrar.

Biqǝrar oldum saçıntǝk rüxlǝrindǝn ayrı mǝn,
Mǝn neçün aram edim sǝnsiz ki, oldum dilfikar.

Dilfikar oldu Xǝtai firqǝtindǝn ruzü şǝb,
Ruzü şǝb vǝslin xǝyali canda qaldı yadigar.

Əzǝldǝn şah bizim sultanımızdır,
Pirimiz, mürşidimiz, xanımızdır.

Şaha qurban gǝtirdik biz bu canı,
Şahın sözü bizim imanımızdır.

Hǝsudǝ yoxdurur, yalançıya mǝrg,
Ki, gerçǝk söhbǝti bürhanımızdır.

Şahi hǝq deyübǝn girdik bu yola,
Hüseyniyüz, bu gün dövranımızdır.

Biz imam qullarıyüz sadiqana,
Şǝhidlik, ğazilik nişanımızdır.

Yolumuz incǝdir, incǝdǝn incǝ,
Bu yolda baş verǝk ǝrkanımızdır.

Xǝtai der: mǝvali-sirri-heydǝr,
Şahi hǝq bilmǝyǝn düşmanımızdır.
Cana, ğǝmindǝ gözlǝrimǝ su gǝlür, gedǝr,
Seyl oldu, daşdı, şimdi bǝhǝr su gǝlür, gedǝr.

Vǝsl olmaz isǝ yüzünü görmǝk mǝnǝ müdam,
Kuyindǝn, ey sǝnǝm, mǝnǝ bir bu gǝlür, gedǝr.

Bixab qaldı kövkǝbǝ nisbǝt bu gözlǝrim,
Hǝr gecǝ özgǝ gözlǝrǝ uyxu gǝlür, gedǝr.

Ta görmǝdi gözüm sǝni, ey sǝrvboylu yar,
Sǝnsiz hǝmişǝ gözlǝrimǝ cu gǝlür, gedǝr.

Miskin Xǝtai görmǝdi çeşmin kimi sǝnin,
Sǝhra içindǝ munca ki, ahu gǝlür, gedǝr.

Vücudini bu könlüm can demişdir,
Lǝbini lǝl ilǝ mǝrcan demişdir.

Saçın rǝngin şǝbi-qǝdr oxuyanlar,
Yüzün nurun mǝhi-taban demişdir.

Bu könlüm eşqini, ey qǝmküsarım,
Vücudim şǝhrinǝ sultan demişdir.

Iki gözüm yaşı hǝrdǝm yüzümǝ,
Birin Nilü birin Ümman demişdir.

Əyağın tozinǝ ey nuri-rǝhman,
Xǝtai canını qurban demişdir.

Hǝr zaman kim, qarşuma ol dilbǝri-mǝhru gǝlür,
Canimǝ bir od düşür, bu dilimǝ yahu gǝlür.

Sinǝmi qarşu tutaram, kuyinǝ ol dilbǝrin,
Sağınuram dǝmbǝdǝm Veysi-Qǝrindǝn bu gǝlür.

Hǝsrǝtindǝn dilbǝrin düşdüm Sǝrǝndib kuhinǝ.
Aşiqi-dilxǝstǝni hǝrdǝm sorur ahu gǝlür.

Canımı qurban qalardım, yoluna ol dilbǝrin,
Ol zǝmandan kim, deyǝrlǝr ol büti-mǝhru gǝlür.

Ey Xǝtai, sǝn vücudin cuyini pak eylǝ gǝl,
Çünki, pak olsa ona sǝrçeşmǝdǝn bir su gǝlür.

Rüxlǝrin müshǝf, nigara, qaşların mehrablǝr,
Baxdım, ol yüzdǝn mana fǝth oldu yüz min bablǝr.

Zǝrrǝ ikǝn gün tǝki alǝmdǝ mǝşhur olmuşam,
Ta mǝnǝ düşdi sǝnin mehri-rüxindǝn tablǝr.

Gǝr sǝnün yüzün degül aşiqlǝr üçün qiblǝgah,
Bǝs nǝdǝn oldu hilali qaşların mehrablǝr?

Ta sǝnin zülfi-rüxünyi görmişǝm hǝr sübhü şam,
Gecǝ-gündüz giryǝdǝn gǝlmǝz gözümǝ xablǝr.

Çini-zülfin bǝndinǝ düşdü Xǝtai xǝstǝ dil,
Şǝrbǝti-lǝlindir anǝ qǝnd ilǝ innablǝr.

Aşiq isǝn gǝl bǝrü, kim, cani-canan mǝndǝdir,
Zahida, sǝn xandasan, kim, nuri-iman mǝndǝdir.

Mǝndǝdir yer ilǝ göyin hikmǝti, hǝm qüdrǝti,
Abu atǝş, xakü badü cümlǝ ǝrkan mǝndǝdir.

Hǝqtala dörd kitabı göydǝn endirdi yerǝ,
Mǝn onu istǝmǝzǝm, çün külli-fürqan mǝndǝdir.

Katiba, ağu qǝrayǝ baxma sǝni azdırur,
Aç qulaq, dinlǝ sözüm, avazi-quran mǝndǝdir.

Pǝhlǝvanlar, çün cahanda Rüstǝmi-3al olmuşam,
Hǝm Sikǝndǝr hikmǝti, hökmi-Süleyman mǝndǝdir.

Əyyuba çǝkdirdi çox dǝrdü bǝlavü möhnǝti,
Gǝl mǝni istǝş, verǝyim dǝrdǝ dǝrman mǝndǝdir.

Yǝqubi gör, zarü giryan Yusifi-Kǝnan üçün,
Piri-künci-xǝlvǝtǝm, uş, Misri-sultan mǝndǝdir.

Şahi-Mǝrdanın-Əlinin aliyǝm, övladiyǝm,
Zülfüqarü tacü Düldül, uç nişanı mǝndǝdir.

Açarım dini-Mǝhǝmmǝd, mǝzhǝbi-Cǝfǝr yǝqin,
La fǝta illa Əli, bu sirri-pünhan mǝndǝdir.

Mǝn şǝha bu canımı sidqilǝ qurban qılmışam,
Gǝr qǝbul qılsa vilayǝt, eydi-qurban mǝndǝdir.

Çün Xǝtaiyǝm şahın vǝsfinyi daim söylǝrǝm,
Eşqilǝ bel bağlaram, dǝftǝrlǝ divan mǝndǝdir.

Ey hǝq ǝhli, sǝn sǝnin cismindǝ beytullahi gör,
Xancarü ǝzm eylǝsǝn lövhindǝ ǝrşüllahi gör.

Adǝmin şǝnindǝ, kǝrrǝmna, dedi nitqi-ilah,
Əhli-mǝnasan, hǝqiqǝt sümmǝ vǝchüllahi gör.

3akirǝm, zikr eylǝrǝm könlümdǝ özgǝ kimsǝ yox,
Natiqǝm, nitqi-hidayǝt gǝl hǝbibullahi gör.

Hazihi-cǝnnatiǝdnin dǝftǝrin şǝrh eylǝyǝn,
Iblis olma, gǝl sücud eylǝ, bu babüllahi gör.

Lövhi-mǝfhuzin Xǝtai ǝbcǝdin qıldı bǝyan,
Div deyilsǝn, xatǝmin xǝtmindǝ Fǝzlüllahı gör.

Əzǝldǝn ta ǝbǝd heydǝr gǝlübdür,
Adam övladına sǝrvǝr gǝlübdür.

Əli şiri-xudadur şahi-mǝrdan,
Mǝhǝmmǝd hǝqqǝ peyqǝmbǝr gǝlübdür.

Aşiqlǝr qiblǝsi yüzündür, ey dust,
Qaşın mehrabına mǝnbǝr gǝlübdür.

Ki hǝqdǝn 3ülfüqar oldu Əliyǝ,
Əli qulluğuna Qǝnbǝr gǝlübdür.

Əli xişm ilǝ doğradı bu cǝhli,
Xǝmirtǝk dǝstinǝ Xeybǝr gǝlübdür.

Ala gözlǝr mǝnim imanım aldı,
Iki zülfün yenǝ ǝnbǝr gǝlübdür.

Suyi-heyvan üçün zülmat içindǝ,
Xǝtai Xızrü Iskǝndǝr gǝlübdür.

Şǝha, ol zülfi-müşkinin nǝ ziba çinn-pürçindir
Ki, hǝr bir tari ol zülfin bǝhayi-Çinü Maçindir.

Xǝtindir ayǝti-rǝhman ki, hǝqdǝn münzǝl olmuşdur,
Ona derlǝr kim, ol sünbül sǝvadi-nafeyi-çindir.

Tükǝndi Yusif ǝyyami, sǝnin dövrani-hüsnündǝn,
Xǝbǝr ver xublar içindǝ, yalandır bu xǝbǝr çindir?

Şikari aşikar eylǝr, gözün bu bazi-şǝhbazi,
Könüllǝr seydinǝ yarın gözü şahanǝ laçındır.

Güli-sirab hüsnindǝ nǝ nisbǝt ol siyǝh xalın,
Bu rǝna bǝqqeyi-hindu gülüstan içrǝ gülçindir,

Xǝtai ta onu gördü, özündǝn ǝl yudu gülli,
Onun çǝngali-çǝngindǝn şikar olmuş göyǝ

Dilbǝra, hüsnini sane afitab etmiş durur,
Bilmǝzǝm neçün gözümdǝn dǝr hicab etmiş durur.

Gǝl, xumarǝm, yaz mǝni vǝslin meyindǝn, ey pǝri.
Şol şǝrabın hǝsrǝti bağrım kǝbab etmiş durur,

Ta yaman göz dǝymǝyǝ, ey mah, hüsnin bağına,
Hǝqtaala zülfini pǝrri-ğürab etmiş durur.

Hafizi-Quran tǝki, aşiqlǝr ǝzbǝr qılmağa,
Hǝq cǝmalın ayǝti ümmülkitab etmiş durur.

Ğǝm yemǝn könlüm ki, mǝskǝn buldu eşqin küncini,
Gǝrçi ol viranǝyi hicrin xǝrab etmiş durur.

Ey mǝhi-namehriban, sorma Xǝtai halını,
Firqǝtin ol xǝstǝyi tǝhti-turab etmiş durur.
Könül ta kim, ğǝmindǝn aşinadır,

Qǝrarü sǝbrdǝn mütlǝq cüdadır.

Könül pǝnd almadı, sevdi yüzünü,
Ona bu dǝrdi-möhnǝtlǝr cǝzadır.

Gǝl ey hǝmdǝm, hǝzǝr qıl, eşqǝ düşmǝ,
Bǝladır xubları sevmǝk, bǝladır.

Nola aşiqlǝri öldürsǝn, ey dust,
Lǝbin bir busǝsi yüz xunbǝhadır.

Könül bir yarǝ vermişdir Xǝtai,
Eşigindǝ sǝlatinlǝr gǝdadır.